تحلیلی بر کلام حضرت زینب (س) که فرمود: «ما رأیت الاّ جمیلاً»

اگر گاهی «عظمت در نگاه است، نه در چیزی که بدان می‌نگرند.»، آنگونه که برخی گفته‌اند، گاهی هم زیبایی در نگاه و دید انسان است، نه در دیدنی‌ها.آنکه به چشم «نظام احسن» به همه هستی می‌نگرد، از این نگاه، خیلی چیزها هم «دیده» می‌شود، هم «زیبا» دیده می‌شود، تا چه عینکی بر چشم زده باشیم و از کدام زاویه به هستی و حوادث بنگریم.«زیبابینی» هستی و حیات، هم آرامش روح و وجدان می‌بخشد، هم صلابت و پایداری و پایمردی می‌آفریند و هم قدرت تحمّل ناگواری‌ها را می‌افزاید. از این نگاه، «عاشورا» همانگونه که زینب کبری(ع) فرمود، جز «زیبایی» نبود.آنچه زینب قهرمان در مقابل طعنه و طنز دشمن نسبت به این حادثه، بر زبان راند (ما رأیتُ الا جمیلاً)1، - جز زیبا ندیدم - پیشتر آرزوی حسین بن علی(ع) بود که در طلیعه این سفر، آرزو و اظهار امیدواری کرده بود که آنچه پیش می‌آید و آنچه اراده خداست، «خیر» برای او و یارانش باشد، چه به صورت «فتح»، چه به شکل «شهادت»:«اَرجو اَنْ یکونَ خیراً ما ارادَ اللّهُ بِنا، قُتلنا ام ظَفِرنا»2 زیبا دیدن خواهر و خیر دیدن برادر، مکمل یکدیگرند.جلوه‌های زیبایی و نمادهای جمال در آینه کربلا بسیار است، که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود: