بانوی آفتاب...

لقب «معصومه» راامام رضا(علیه السلام) به خواهرخودعطا فرمودآن حضرت درروایتى می فرماید:

«مَنْ زَارَ الْمَعصُومَةَ بِقُمْ کَمَنْ زَارَنى.» 

«هرکس معصومه را در قم زیارت کند،مانند کسى است که مرا زیارت کرده است.»

این لقب، که از سوى امام معصوم به این بانوى بزرگوار داده شده، گویاى جایگاه والاى ایشان است.امام رضا(ع) در روایتى دیگر مى فرماید:هرکس نتواند به زیارت من بیاید، برادرم را در رى یا خواهرم را در «قم» زیارت کند که ثواب زیارت مرا در مى یابد.لقب دیگر حضرت معصومه(س) «کریمه اهل بیت» است. این لقب نیز بر اساس رؤیاى صادقانه یکى از بزرگان، از سوى اهل بیت به این بانوى گرانقدر داده شده است. ماجراى این رؤیاى صادقانه بدین شرح است :مرحوم آیت اللّه سیّد محمود مرعشى نجفى، پدر بزرگوار آیت اللّه سید شهاب الدین مرعشى (ره) بسیار علاقه مند بود که محل قبر شریف حضرت صدّیقه طاهره (س) را به دست آورد. ختم مجرّبى انتخاب کرد و چهل شب به آن پرداخت. شب چهلم پس از به پایان رساندن ختم و توسّل بسیار، استراحت کرد. در عالم رؤیا به محضر مقدّس حضرت باقر(ع) و یا امام صادق (ع) مشرّف شد.

امام به ایشان فرمودند:«عَلَیْکَ بِکَرِیمَةِ اَهْل ِ الْبَْیت ِ.» یعنى به دامان کریمه اهل بیت چنگ بزن .  

شفاعت حضرت معصومه(س)

بالاترین جایگاه شفاعت، از آن رسول گرامی اسلام است که در قرآن کریم از آن به «مقام محمود» تعبیر شده است. همین ‌طور دو تن از بانوان خاندان رسول مکرم(ص) شفاعت گسترده‌ای دارند که بسیار وسیع و جهان‌شمول است و می‌تواند همه اهالی محشر را فراگیرد. این دو بانوی عالی قدر، صدیقه اطهر حضرت فاطمه‌زهرا(س)، و فاطمه معصومه(س) هستند. در مورد شفاعت گسترده حضرت زهرا(س) همین بس که شفاعت، مهریه آن حضرت است و به هنگام ازدواج، پیک وحی طاقه ابریشمی از سوی پروردگار آورد که در آن جمله: «خداوند مهریه فاطمه‌زهرا(س) را شفاعت گنهکاران از امت محمد(ص) قرار داد.»
این حدیث از طریق اهل سنت نیز نقل شده است. پس از فاطمه(س) از جهت گستردگی شفاعت، هیچ بانویی به شفیعه محشر حضرت معصومه(س) نمی‌رسد بر همین اساس است که حضرت امام جعفر صادق(ع) فرمودند: «با شفاعت او همه شیعیان ما وارد بهشت می‌شوند. 

فضـائل و منـاقب و ویژگیهاى حضـرت معصـومه علیها السلام...

از آنجا که معرفت و شناخت ائمه طاهرین و اولیاء دین مبیـن,همان شناخت فضائل و کمالات نفسانـى آن بزرگـواران است نه فقط آشنایـى اجمالـى بـا زنـدگینامه آنها, در اینجا بعد از بیان اجمالـى از زنـدگـى کریمه اهل بیت علیها السلام مـى پردازیـم به ذکر شمه اى از فضائل و مناقب آن حضرت:

شرافت خانوادگى . یکـى از عالیتـریـن فضائل آن حضـرت انتساب ایشان به بیت وحـى و رسالت و امامت است.
او ((بنت رسول الله (صلى الله علیه و آله و سلـم)) و ((بنت ولى الله)) و ((اخت ولى الله)) و ((عمه ولـى الله)) است و ایـن امر خـود سـرچشمه سایر فضائل و کمالات معنـوى و روحانـى آن بزرگـوار مى باشد که زندگـى در جـوار امامان معصـومى همچـون ((مـوسـى بـن جعفر)) و ((على بـن موسى الرضا)) علیهما السلام و بهره مند بـودن از تعالیـم عالیه آن رهبران راه نـور و سعادت, خـود عامل اساسى در تعالى روح و تکامل درجات علمـى و عملـى آن حضـرت بـوده است. بنابرایـن مى تـوان آن حضرت را الگو و نمودارى از فضائل اهل بیت علیهم السلام دانست.  

حضرت معصومه(سلام الله علیها) و دفاع از ولایت...

در عصر استبداد و خودکامگی هارون، فعالیت فرهنگی امام رضا(ع) آغاز می شود. هارون در این مدت متعرض امام نمی شد، چون از عواقب قتل امام کاظم(ع) بیمناک بود و سعی می کرد خود را از این جنایت تبرئه سازد. امین در دوران حکومت خود (198- 193 ه. ق) گرفتار اختلافات داخلی گردید و فرصتی برای آزار امام رضا(ع) نیافت. از این رو، فرصت خوبی برای فعالیت های فرهنگی امام رضا(ع) ایجاد شد. امام رضا(ع) در اماکن گوناگون، برای گروه های بسیار بزرگ مردم سخنرانی می کرد. آن حضرت درباره امامت و رهبری خود با مردم گفتگو می نمود. و نیز با دانشمندان غیر مسلمان مناظره می کرد. در زمان خلافت هارون و مأمون، ترجمه آثار علمی بیگانگان به اوج خود رسید؛ زیرا مأمون می خواست دکانی در برابر مکتب علمی اهل بیت(ع) که در میدان علم و دانش در اوج شهرت بودند- باز کند و بدین وسیله، مشتریان آن مکتب را کم کند و از فروغ آن بکاهد. چیزی نگذشت که مسلمانان با فرهنگ های بیگانه، به ویژه فرهنگ و فلسفه یونانی آشنا شدند.امام رضا(ع) در این شرایط، انقلاب فکری عمیقی ایجاد کرد و جامعه را از سقوط در گرداب خطرناک انحراف و التقاط رهایی بخشید. همچنین پرده از روی احادیث جعلی- که به منظور لکه دار نمودن شخصیت ائمه(ع) در جامعه رواج یافته بود برداشت و فضایل و مناقب اهل بیت(ع) را آشکار کرد. حضرت معصومه(س) نیز امام رضا(ع) را همراهی می نمود و با برقراری جلسات علمی که سلسله سند و محتوای احادیث آن حضرت گویای چنین مجالسی است، از حریم امامت و ولایت دفاع می کرد.