فاطمیه

چاه داند که به من عمر چه سان می‌گذرد

قصه کوتاه کنم ور نه سخن بسیار است

و ... « ایام فاطمیه» ، مجموعه ای است  از جگرهای سوزان، چشمهای گریان،  عزاداران سیه پوش، عاشقان درد آشنا، شیعیان وفادار، احساس های یتیمانه و دردهای تنهایی. مرور اوراق کتاب تاریخ، یاد آور « رنج های شیعه » و درد و داغ « آل الله » است.

خدا را شاکریم که نعمت « غم زهرا» عطایمان کرده و ما را نمک گیر سفره « محبت اهل بیت » ساخته است.

از این رو، روحمان با " اولاد علی و فاطمه " همنوایی دارد  و جز از " کوثر ولایت"سیراب نمی شود و جز از " شراب مودت" جام بر نمی گیرد.

خوشیم که جرعه نوش ولاییم  و اسیر سلسله غم این خاندان. محبتمان منحصر در " ذی القربی" است. خاندانی که هم شایسته " دوست داشتن" اند . هم اشک ریختن بر رنجهایشان  و سوختن در مصیبت ها و داغ هایشان.

امروز ما ، در فاطمیه ای به وسعت ایران اسلامی،  سر بر شانه " مظلومیت شیعه" می گذاریم و آرام آرام می گرییم ؛ چون شمع می سوزیم  و پیوسته در پی آنیم که جواب سؤال های   بی پاسخ مانده خویش را بیابیم.

                                                 لعن الله قاتلیک یا فاطمة الزهراء

اللهم العن الجبت و الطاغوت

التماس دعا