تربیت خانوادگی شخصیت‌ساز و تمدن‌آفرین است.

خانواده، کهن‌ترین و ریشه‌ای‌ترین نهاد بشری است که با پیدایش انسان بر روی زمین پدیدار گردیده و فردیت انسان را به جمع و جمع کوچک انسانی را به اجتماع و اجتماع را به جامعه‌ای جهانی تبدیل نموده است.وجود خانه و خانواده، یک نیاز طبیعی برای نوع انسان است که بخش عمده‌ای از نیازهای غریزی، عاطفی و معنوی انسان را تأمین می‌کند و پایه‌ریزی شخصیت و سعادت یا شقاوت او را در آیندة زندگانی‌اش رقم می‌زند.تمدن‌های اصیل، بخش مهمی از اصالت و ثبات خود را مدیون سلامت و پایداری نظام خانواده‌ها در تربیت نسلی سالم و صالح بوده‌اند.

تربیت خانوادگی شخصیت‌ساز و تمدن‌آفرین است.

خانواده، کهن‌ترین و ریشه‌ای‌ترین نهاد بشری است که با پیدایش انسان بر روی زمین پدیدار گردیده و فردیت انسان را به جمع و جمع کوچک انسانی را به اجتماع و اجتماع را به جامعه‌ای جهانی تبدیل نموده است.

وجود خانه و خانواده، یک نیاز طبیعی برای نوع انسان است که بخش عمده‌ای از نیازهای غریزی، عاطفی و معنوی انسان را تأمین می‌کند و پایه‌ریزی شخصیت و سعادت یا شقاوت او را در آیندة زندگانی‌اش رقم می‌زند.

تمدن‌های اصیل، بخش مهمی از اصالت و ثبات خود را مدیون سلامت و پایداری نظام خانواده‌ها در تربیت نسلی سالم و صالح بوده‌اند.

گِزنفون،حکیم و تاریخ‌نگار یونانی، یکی از علت‌های اقتدار هخامنشیان را که در روزگار خود از بزرگ‌ترین و مقتدرترین تمدن‌های جهان بودند، توجه ویژه خانواده و جامعه ایرانی به تربیت فرزندان خویش برمی‌شمارد. او درباره تربیت جوانان ایرانی در دوران هخامنشی می‌نگارد:

ایرانیان، تقوا و فضیلت را به فرزندان خود می‌آموزند، همان‌گونه که دیگران خواندن و نوشتن را... . در قوانین ایران، کوشش می‌شود که افراد تربیتی پیدا کنند که آنان را پیشاپیش از دست زدن به کارهای ننگین و شرارت‌آمیز بازدارد.1

آری، تربیت خانوادگی شخصیت‌ساز و تمدن‌آفرین است و در زمینه‌سازی برای برپایی تکامل‌یافته‌ترین و شکوهمندترین تمدن تاریخ بشری نیز می‌بایست بیش از هر چیز بر خانواده و تربیت خانوادگی تأکید ورزید.

برای داشتن یک جامعه ایده‌آل و برای رسیدن به آرمان شهر مهدوی بایستی بیشترین هزینه را متوجه کانون خانواده و کارکردهای آن کرد؛چراکه یکی از مهم‌ترین کارکردهای ازدواج و تشکیل خانواده، تولید و تربیت نسل صالح، انسان‌سازی، مسلمان‌پروری و سربازسازی برای مهدی موعود (ارواحنافداه) است.

کارکردهای خانواده در نظام هستی بسیار وسیع و گسترده است که در این‌جا به نقل فهرستی از آن بسنده می‌کنیم:

 تولید و بقای نسل انسان؛

 آرامش و سکونت جسمی و روانی؛

 تنظیم و قانونمندسازی مناسبات جنسی؛

 ایجاد کانون لذت؛

 تبادل و تعامل عواطف و محبت؛

 تأمین‌کنندة استراحت، خواب و خوراک سالم، ارزان و مطمئن برای والدین و فرزندان؛

 استمرار شبکه‌های سالم و نظام‌مند اجتماعی و خویشاوندی؛

 کانون تربیتی و آموزشی برای زوجین و فرزندان؛

 کانون سالم گذراندن اوقات فراغت؛

 تأمین و احراز نیمی از دیانت و معنویت‌گرایی؛

 پشتیبانی اقتصادی از نسل آینده و انتقال سرمایه به آنان (از طریق ارث، هبه، و...)؛

 رشد و تمرین جامعه‌پذیری و دیگرگرایی؛

 کنترل جرم و جنایت و بزهکاری در جامعه؛

 حمایت و مراقبت از نسل اول، دوم و سوم (کودکان، میان‌سالان، سالمندان)؛

 حمایت از یکدیگر در برابر دشمنی‌ها، خطرات، کمبودها، شکست‌ها و بیماری‌ها؛

 انگیزه‌سازی و آماده‌سازی افراد جهت ورود به جامعه و انجام کارهای بزرگ؛

 عامل تحرک، پویایی، مسؤولیت‌پذیری و توسعة شخصیت؛

 عامل آفرینش تمدن‌های پیشرفته و تکامل‌یافته.2

-----------------

پی نوشت ها:

1. ری‌شهری، محمد، حکمت‌نامة جوان، ص7؛ ندوشن، محمدعلی، هشدار روزگار، ص187ـ‌188.
2. ر.ک: نیلی‌پور، مهدی، خانوادة مهدوی، ص52ـ54.

منبع : خانواده و تربیت مهدوی،ص30

پیامبر أعظم